بیانات در ديدار با گروهي از روحانيون حوزه‏هاي علميه‏ي اهل سنت 5/10/1368

... اين مسأله‏ ي وحدت که در اين ديدار صميمي و دوستانه مي‏خواهم بيشتر از همه روي آن تأکيد کنم، يک مسأله‏ ي حياتي است. نه اين که بگوييم براي جمهوري اسلامي حياتي است - البته اهميتش براي جمهوري اسلامي جاي شک نيست - اما حقيقتاً براي اسلام و دنياي  اسلام حياتي است.

در عين اين که دولتها و قدرتها و اداره‏ کنندگان جهان، براي مصالح دولتها و مسايل سياسي خود، به سمت وحدت پيش مي‏روند، تمام تلاشهاي استکبار در جهت تضعيف ملتها و بخصوص ملت اسلام و ايجاد اختلاف بين اينها به‏ کار مي‏رود. شيعه و سني که مسأله‏ ي امروز نيست؛ قرنهاست که در اسلام، شيعه و سني‏يي وجود دارد. در خود مذهب سني، اشعري و معتزلي و مذاهب مختلف وجود دارد. در شيعه، شش امامي و دوازده امامي و اخباري و اصولي وجود دارد. همان دسته‏ بنديهايي که در تسنن هست، همانها در تشيع هم وجود دارد. انواع و اقسام دسته ‏بنديها و فرقه‏ بنديها، يا بر اثر سوء سياست و يا بر اثر سوء فهم و يا با دست مغرض و يا بر اثر جهالت به وجود آمده است. اينها که جديد نيست؛ اما شما ببينيد که امروز در دنياي اسلام، عليه وحدت مسلمين چه قدر تلاش مي‏شود.

البته بعد از پيروزي انقلاب، اختلاف افکني شدت پيدا کرده است؛ چون از انقلاب اسلامي و حيات مجدد اسلام مي‏ترسند. اسلام قوي است. قوّت و معنويت اسلام آن‏چنان است که اگر به شرايطش عمل بشود و واقعاً اسلام پياده گردد، قدرتهاي دنيا و تختها را مي‏لرزاند. آنها از اين مي‏ترسند و به همين خاطر نمي‏خواهند بگذارند قوّت و معنويت اسلام زنده بشود. مي‏بينند که در اين کشور، اسلام حيات پيدا کرده است و ما مجدداً به مباني و احکام اسلامي برگشته‏ ايم و زندگيمان را اسلامي مي‏کنيم. آنها از اين مي‏ترسند و مي‏خواهند که نباشد.

او که با اصل اسلام دشمن است، در خصومت، برايش شيعه و سني فرقي نمي‏کند. ديديم که استکبار چگونه روي انقلابيون سني در فلسطين و مصر فشار مي‏آورد. اينها که شيعه‏ ي دوازده امامي نيستند. همه‏ ي اينها برادران اهل سنت ما هستند. مي‏بينيد که چه فشاري روي اينها مي‏آورند. براي استکبار که فرقي نمي‏کند. اما او که با اسلام و شعب اسلام و ملت اسلام - از هر شکلش - مخالف است، حالا در موضع يکي از اين فرقه‏ ها قرار مي‏گيرد و عليه يک فرقه‏ ي ديگر تلاش مي‏نمايد و پول خرج مي‏کند. ما بايد هوشيار باشيم.

 برادران! از دشمن، انتظار دوستي نيست. دشمن، دشمن است. دوست است که بايد چشمش را باز کند و آگاه باشد. به نظر من، شما علماي اهل سنت، امروز مسؤوليت سنگين و زيادي داريد. آن مسؤوليت اين است که در حيطه‏ ي زندگي و در آن بلدي که شما زندگي مي‏کنيد، خداي متعال مقرر کرده است که حاکمي به سبک اسلام در آن‏جا باشد. قبلاً اين‏طور نبوده که حاکمي بر مبناي دين انتخاب شود؛ ولي الان در کشور ما اين گونه است. آن چيزي را که انتخاب مي‏کنند، بر مبناي دين انتخاب مي‏کنند؛ نه بر مبناي امور ديگر. کشور ما کشوري است که در آن، احکام برمبناي قرآن انتخاب مي‏شود. آقايان نمايندگاني که در مجلس تشريف دارند، اين موارد را مي‏بينند. اگر چنانچه حکمي در آن‏جا بيايد که بر خلاف احکام اسلام باشد، رد مي‏شود؛ بروبرگرد هم ندارد. هر چه بر خلاف فقه باشد، «فاطرحوه علي الجدار» مي‏شود؛ ولو تصويب هم شده باشد.

به نظر من، دو امر را شما آقايان اهميت بدهيد: امراول، عبارت از تقويت و تبيين و تشريح هر چه بيشتر اسلام براي مردم خودتان است؛ همان که از شما حرف مي‏شنود و استفسار مي‏کند. مردم را با احکام دين آشنا کنيد و دين هم از سياست جدا نيست. يکي از احکام دين، احکام اداره ‏ي امور کشور و احکام سلطانيه است. در فقه، بابي است که ابواب احکام سلطانيه است. پس، احکام سلطانيه هم از دين است. کساني که اينها را از هم جدا مي‏کنند، دشمن دين و غارتگر ميدان سياستند.....

 ...امر دوم، تأکيد روز افزون بر مسأله‏ ي وحدت است. سالها پيش از انقلاب که با بعضي از برادران اهل سنت صحبت مي‏کردم، به آنها مي‏گفتم که اگر ما بخواهيم وحدت اسلامي تحقق پيدا بکند، بايد خودمان را از گذشته جدا و قيچي کنيم. البته، وحدت يعني همين که پيروان اين دو مذهب با هم برادر باشند و احساس برادري کنند؛ نه اين که شيعه، سني و سني، شيعه  بشود. نه، مراد از وحدت اين نيست؛ بلکه وحدت به معناي احساس برادري است و همين که هر طرفي احساس کند که ديگري هم مسلمان است و حق اسلامي او را بر گردن خود احساس کند و متقابلاً او هم به همين ترتيب عمل نمايد. من مي‏گفتم که اگر بخواهيم اين کار را بکنيم، بايد خودمان را از گذشته جدا کنيم. اگر به گذشته برگرديم، دعواست. اين قدر بحث و تکذيب و تغليط و درگيري و خونريزي و اين طور چيزها اتفاق افتاده که اگر نگاهي به گذشته بکنيم، باز دعوا خواهد شد.

مردم را به دستهايي که امروز وحدت را مي‏شکنند، توجه بدهيد. با مردم هم صريح حرف بزنيد. امروز، آن دستي که امريکا عليه وحدت تجهيز کرده، عبارت از همين دست پليد وهابيت است. اين را صريح به مردم بيان کنيد؛ پرده‏پوشي نکنيد. از اول، وهابيت را براي ضربه زدن به وحدت اسلام و ايجاد پايگاهي - مثل اسرائيل - در بين جامعه‏ ي مسلمانها به وجود آوردند. همچنان که اسرائيل را براي اين‏که پايگاهي عليه اسلام درست کنند، به وجود آوردند، حکومت وهابيت و اين رؤساي نجد را به‏وجود آوردند تا داخل جامعه‏ ي اسلامي، مرکز امني داشته باشند که به خودشان وابسته باشد و مي‏بينيد هم که وابسته ‏اند...

... آن که با دشمنان اسلام دشمن است، او در خط اسلام است و آن که با دشمنان اسلام دوست مي‏باشد و مباهي به اين دوستي است، او در خط کفر است. دوستي او به معناي همپيماني و وابستگي و به معناي اين که منافع او را در حد «اشدّرعاية» رعايت کند، است.

وهابيت، بر مبناي ايجاد اختلاف بين مسلمين به وجود آمده است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: